Van Hoenderloo naar Amersfoort

Deze week was een rustig weekje. De week begon met een training op de Knobbel (zie introductiepagina) 5x met het zwaarste verzet de heuvel omhoog om de langzame spiervezels te trainen (heb ik me laten vertellen). Dat leverde zware benen op! Samen met het niet erg aanlokkelijke weer (herfsttorm in de winter) en de smoes “sparen” voor de toertocht maakte dat ik zaterdag een rustdag had.

Zondag, de 6e zette Marco me al vroeg af in Apeldoorn. Hij reed alleen door naar Hoenderloo want met z’n 3en 1 tandem en 1 bike passen we niet in de Caddy. Samen met Erik tandemde ik naar Hoenderloo. Na 10 km wind tegen en enkele heuveltjes besloot ik dat een toertocht van 30 km wel lang genoeg was (voor mn hartslagen, zie het foto album), want 3 uur op de bike is in de winter lang genoeg. Al jaren organiseert BarEnd een NTFU toertocht, die start bij Landal Greenpark. Een paar x heb geholpen met uitzetten, maar nog nooit had ik de hele toch gebiket (biken is fietsen in het bos, dit ter onderscheid van fietsen op het asfalt). Omdat ik niet mee had geholpen met het uizetten van de route (beter: bordjes ophangen) schreef ik me in en kreeg een kado. Een fietsbel? Hmm wat was de gedachte achter dit kado. Want wat moet een biker nou met een fietsbel? Ter waarschuwing voor de herten en zwijnen? Zoveel lopen die niet in het bos rond! Dus met in het achterhoofd mn moeders opmerking (een gegeven paard mag je niet in de bek kijken) stopte ik het kado in de rugtas samen met enkele bordjes (Erik had een deel van de route uitgezet op zaterdag en soms verdwijnen er nog wel eens bordjes).

De tocht was geweldig! Singletracks, klimmetjes, brede zandpaden. Echt ontzettend mooi. Zeker de technische stukken. Met een tandem heb je altijd veel bekijks. Over tandemen kan ik boeken vol schrijven. In de jaren 90 was de verbazing het grootst als ze ons zo voorbij zagen fietsen. Imiddels zijn er al zoveel soorten van tandemachtige fietsen dat het nu niet zo meer opvalt in het straatbeeld. Destijds dachten velen dat degene die achterop zat toch wel blind of gehandicapt moest zijn. Velen verklaarden me voor gek, als ze hoorden dat ik zonder stuur en rem op de tandem met fietskar, afdalend van de Alpen met 70 km per uur. Anderen wisten van schrik niet meer hoe je nu zo’n fiets moet noemen. De dubbeldekfiets vind ik tot nu toe het leukste wat ik hoorde roepen. Kinderen zijn meest laaiend enthousiast en sommige toerfietser beledigd “ja zo kan ik het ook”.

Tijdens een toertocht heb je nog wel veel bekijks met een tandem. Zeker tijdens de pauze word je nog wel eens aangesproken. Ff intermezzo: Bij NTFU toertochten is er halverwege altijd een pauze met koek en sopie. Afhankelijk van de organiserende vereniging krijg je bouillon, thee, sportdrank, bananen, ontbijtkoek, krentenbolletjes, marsjes, gevulde koek etc etc. Geweldig vind ik de gehaktballetjes. Als vegetariër laat ik ze staan, maar ik vind het zo geweldig dat iemand tijd en moeite neemt om gehaktballetjes te maken voor een stel bikers die kleumend en vermoeid in het bos/veld staan! Kortom de pauze is altijd om naar uit te kijken en dat is niet altijd vanwege het eten. Deze zondag merkte ik eindelijk resultaat van alle trainingen tot nu toe. Daar waar ik tot voor kort een sukkeldrafje had, vlogen we nu over de paden. Leidend tot de opmerking: Ik dacht dat ik stil stond (eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik gevleid was door de woorden, ook al levert natuurlijk Erik heel wat meer energie dan ik dat doe). Maar we bikten dan erg hard. Met de parcours kennis van Erik en natuurlijk met 2 paar benen zijn we natuurlijk altijd in het voordeel op lange rechte stukken.

Marco die de 50 km deed, troffen we in de pauze en hij haakte de rest van de tocht aan. Gelukkig spotte een fotograaf ons en staan we tegelijk op de foto (zie hiernaast). Het was een heerlijke tocht en naar Apeldoorn hadden we wind mee. Zo is biken echt leuk en is training ontzettend geweldig om te doen. Toch was het genoeg inspanning om maandag niet op de home trainer te stappen. Dinsdag had ik fysiotraining en mijn vaste trainingsavond op woensdag ging niet door vanwege belangrijkere zaken.

Ik ben lid van het Team Alpe d’Achmea (http://www.teamalpedachmea.nl/) en woensdag avond hadden we een teambijeenkomst in Amersfoort. Op onze site kun je er meer over lezen! Sponsoring, teambuilding en training waren de onderwerpen die voorbijkwamen. Alle enthousiaste voorbeelden en resultaten maakte het dat de opmerking van een potentiële sponsor de dag er voor “Alpe d’Huzes is alleen maar een vakantie” daaraan geef ik geen fooi, deed vergeten. Enthousiast ga ik de komende week aan de slag. Niet alleen met trainingen maar ook met het vinden van sponsors die inzien dat voor mij de Alpe op fietsen een dag afzien wordt, het minste wat ik kan doen voor alle mensen met kanker.

Lisette