Meer dan fietsen

Ik zat afgelopen weekend op youtube weer wat filmpjes te bekijken van vorige Alpe d’HuZes jaren. Ik vind dat echt zo mooi en inspirerend om te zien. Niet dat ik moeite heb met motivatie ofzo hor, maar als ik daar naar kijk krijg ik enorm veel zin om er heen te gaan. Ik weet nu al dat ik in die laatste week enorm zenuwachtig en gespannen zal zijn.

Ook heb ik afgelopen donderdag de uitzending van Peter Kapitein bij Pauw & Witteman gezien. Nu ik er midden in zit, lijkt het wel of ik overal de Alpe d’HuZes tegenkom. Het houd me veel meer bezig dan alleen de trainingsuren die ik maak. Ik ben er nu wel achter dat het fietsen op de Alpe d’Huez eigenlijk gewoon bijzaak is. Het gaat niet om wielrennen in de bergen, het gaat om vechten tegen onmacht. Een overwinning op kanker moet het worden. Het gevoel hebben er iets tegen te kunnen doen en niet maar weer aanhoren als er weer iemand wordt geconfronteerd met die ziekte. Het raakt me nu nog harder. Als er iemand in je omgeving te horen krijgt dat de ziekte is geconstateerd dan maakte me dat altijd huiverig. Wie nu weer dacht ik dan. Het lijkt een lotje uit de loterij, en soms lijkt het alleen de vraag van wanneer komt het in plaats van bij wie.

Nu ik me aan het inzetten ben voor de AD6 komt het nog veel harder aan. Juist nu, omdat ik het gevoel heb iets tegen de ziekte te kunnen doen. Meevechten met diegene die getroffen worden. Ook al is het natuurlijk bijna niets wat ik kan doen, maar het gevoel hebben toch ietsje te kunnen betekenen voelt goed. Inmiddels wordt de lijst met familieleden, kennissen en vrienden als maar langer. Nu ook opa. Het is spannend hoe het hem de komende tijd zal vergaan, maar ik wil niet alleen gaan zitten toekijken en waarom-vragen stellen. Ik ga ook voor hem fietsen. En ik wil nog veel meer geld inzamelen! Ik ben dan ook heel blij dat we op 17 maart een spinning actie houden en dat een heel aantal van mijn collega’s en familie mij helpen om sponsorbedragen binnen te halen voor die dag. En misschien nog wel belangrijker: Ik vind het heel mooi dat de school Het Slatink in de ochtend alle leerlingen de gelegenheid geeft om naar het verhaal van Coen van Veenendaal te luisteren. Want ook al die leerlingen hebben hun eigen ervaringen bij hun thuis of in de familie met kanker. Ook voor hen moet duidelijk worden dat opgeven geen optie is en dat die onmacht die er nu is, omgezet kan worden in strijd.

Alpe d’HuZes is een hoop plezier, maar wordt ook gedreven op emotie. Er is veel ruimte voor emotie. Het is veel meer dan fietsen alleen…

Erik