De bagagedrager

De Alpe d’Huzes veteranen onder ons hebben het steeds over de bagagedrager en de mensen daarop. Ook Ad weer in zijn laatste weblog. Ik geloof dat ik het begin te begrijpen.

Elk weekend is het momenteel weer hetzelfde. Als ik weer begin te denken aan mijn wekelijkse fietstocht dan gaat het sneeuwen. Ook dit weekend was het weer hetzelfde liedje. Gealarmeerd door de plaatselijke krant waarin stond dat het strooizout nu echt bijna op is vreesde ik het ergste voor vanochtend. Er was vannacht weer een mooi aantal cm. gevallen. Eerst maar weer eens de hond uit gelaten om gelijk de situatie op het fietspad te checken. Ze hadden geschoven. Ik trof een spoor van een mountainbike! Als die het kan dan kan ik het ook!

Fietskleren aan en gaan met die banaan. Uiteraard weer op de mountainbike. Ik besloot een asfalt rondje te doen over de Holterberg, ongeveer 55 km. Eerst richting Bornerbroek en Enter, de fietspaden waren hier geschoven, maar er was best goed op te fietsen. De benen waren nog een beetje stram maar dat heb ik altijd in het begin. Vervolgens door naar Rijssen en dan de weg op naar Holten, hier was wel gestrooid. Er staat een stevige tegenwind, echt soepel fiets ik nog steeds niet.
Al fietsend dwalen mijn gedachten af. Ik stel me voor hoe het is om tegen de Alpe d’Huez op te fietsen. Ik ben vroeg gestart. Het is schitterend weer. Ik kom boven. Boven op de berg staat Betty me aan te moedigen. Ik ken haar niet maar begrijp van de veteranen dat als je haar hoort en ziet je gelijk weet dat dat Betty is. Op naar de volgende klim. Langs de weg staan bekenden me aan te moedigen. Uiteraard ook captain Leo en Geesje.

Als ik aan Geesje denk komen de gedachten uiteraard gelijk bij Hans. Ik denk aan de foto van vorig jaar van Hans op de berg met zijn muts op, verdomme! De gedachten gaan naar mijn vader, ik zie mezelf als klein jongetje samen met hem op de alp staan de tourrenners aan te moedigen. Wat zou hij denken als hij me de berg op kon zien fietsen? Verdomme! Meer mensen schieten door mijn hoofd, ome Jan en ome Jos en nog een paar……

Plots ben ik weer in het heden. De stramme benen zijn weg en onbewust ben ik harder gaan fietsen. Ik geloof dat ik het begin te begrijpen, dat bagagedrager verhaal……..
Ik zet nog eens aan. Vlieg de Holterberg op en zoef de berg af Nijverdal in. Dan door naar Wierden en vervolgens terug naar Almelo. Voldaan stuur ik mijn oprit op. Ik heb er zin in, de dagen tellen af, nog 122 te gaan. Maandag team meeting, dinsdag een uurtje spinning en zondag, of het nauw heeft gesneeuwd of niet, dan ga ik weer fietsen.

Toine