Witte wereld

Vanochtend (03-01-2010) om 9 uur opgestaan. Gordijn open, geweldig, wat ziet de wereld er mooi wit uit. Er is een centimeter of 10-15 sneeuw gevallen. Eerst maar eens de hond uit laten. Het vriest dat het kraakt. In de straat een vers pak losse sneeuw. Hans de Kler heeft me onlangs gewaarschuwd, sneeuw is als mul zand! Als ik de straat uitloop kom ik op een iets grotere weg met een fietspad. Ik word verrast. De sneeuwruimers hebben de weg vooralsnog gelaten voor wat hij is, wit dus, maar het fietspad hebben ze al onderhanden genomen. It geat on!

Terug naar huis. Hond naar binnen. Fietskleren aan. Veel laagjes heeft collega blogger Ad mij eens geadviseerd. Hemd, thermoshirt, fleecetrui en windjack. Korte fietsbroek en lange er over. Shawl om de nek, muts op en de helm er over en niet te vergeten de zonnebril tegen de schittering van de zon op de sneeuw. Uiteraard pak ik niet de race fiets maar de mountainbike.

Dan de weg op. Eerst door de dikke verse sneeuw de straat uit. Hij is vrij poederig ( ski term!). Ik fiets er vrij makkelijk doorheen de vergelijking met het mulle zand van Hans ging in dit geval nog niet op. Dan vervolgens het fietspad op. Het fietspad was netjes schoon geschaafd en gestrooid. Er lag nog een klein laagje maar echt glad was het niet. Het gaat eigenlijk best zo. Dan kruis ik een drukke weg, een schuiver heeft dikke ruggen langs de kant geschoven. Ik moet er door. Het voorwiel word door de sneeuw naar links en recht gedrukt. Ik wankel en slip maar blijf overeind, dit bedoelde Hans! Oppassen dus!

Ik fiets Almelo uit op weg naar Bornerbroek. Ik kom een groepje mountainbikers tegen, ik ben niet de enige. Ik geniet intens. Snuif de frisse lucht op. De zon komt voorzichtig over de besneeuwde bomen. Wat kan de wereld toch mooi zijn. Last van de kou heb ik niet. Ik denk aan de fietscollega’s op hun Tacx op hun bedompte zolders, ze weten niet wat ze missen!

Na een verloop van tijd nader ik weer een afslag. Na de les van de eerste sneeuwhoop begin ik op tijd met remmen. Maar, er gebeurt niets, ze zitten vast, nog wat harder knijpen en het lukt gelukkig wel. Sneeuw en vorst doen hun werk. Ik nader een met sneeuw bedekt weggetje. Versnelling een tandje terug, even uit laten lopen, bijremmen, de bocht door en weer aanzetten……… Maar dan schieten de trappers door. Ik kan trappen wat ik wil, de ketting loopt netjes over de tandwielen alleen het achterwiel neemt het niet over. Freewheel body stuk? Vraag ik me af. Die is een half jaar geleden vervangen vanwege hetzelfde euvel. Ik laat het achterwiel een keer stuiteren en draai aan de trapper. Hij pakt weer. Snel stap ik op. Ik kan weer fietsen. Lang duurt het niet. De trappers schieten weer door en nu lukt het niet meer om het lopend te krijgen.

Steppend terug richting huis. Onderweg bedenkend hoe dit kan. Als gauw is de conclusie dat het de vorst wel zal wezen die de palletjes blokkeert. Thuis gekomen een beetje warm water over de body en ja hoor het werkt weer, was het dus toch bevroren. Gelijk even een internet onderzoekje gehouden. Blijkt een veel voorkomend euvel te wezen, veel mountainbikers hebben er al eens problemen mee gehad.

De remedie volgens de kenners! Er eens flink overheen plassen als hij bevroren is! Ondanks de aanhoudende kou ga ik volgende week weer. Ik zal zorgen dat de blaas goed gevuld is.

Toine