Brainstormen over sponsoring

In de weken dat er sneeuw lag en dat het geijzeld had, was het onmogelijk om te fietsen. Het strooizout tekort in Brielle en Westvoorne heeft zelfs het journaal gehaald. De lange rechte weg tussen het kanaal en de Brielse Maas was zo glad dat je er niet eens kon lopen laat staan fietsen. Er was geen stukje van het asfalt vrij, alles was ijs. Tot overmaat van ramp gingen ze om de boel enigszins begaanbaar te maken zand strooien met een klein beetje pekel, de nachtmerrie van de gemiddelde ketting, en wat te denken van je aluminium frame.

Met aandacht heb ik de stukjes van mijn mede webloggers gelezen. Voor Twan heb ik al een emmertje klaarstaan zodat hij ook kan blijven fietsen als het koud is. Voor Marco heb ik een nieuw receptje voor appeltaart. Immers de reactie’s op zijn prijsvraag zijn hemelschreiend laag. Hoewel de vraag natuurlijk niet erg gemakkelijk is, is geen enkele reactie wel zeer minimaal. Gokken blijft moeilijk, immers het zou kunnen zijn dat je iemand voor het hoofd stoot, maar met de rappe uit Rotterdam lijkt me niets mis. Ook het watje uit een Winschotense drogist lijkt mij geen mensen voor het hoofd stoten. Dus zou het dan toch aan de appeltaart van Marjan liggen, ik heb er nooit een stukje van op, maar met al die kant en klaar pakken kan daar toch weinig aan verknoeid worden.

Het zal wel aan de tijd van het jaar liggen, maar er is over het algemeen weinig reactie op de pagina, terwijl er toch best wat tijd in wordt gestoken. Omdat ik niet kon fietsen, ben ik eens na gaan denken over manieren om geld op tafel te krijgen. Immers we hebben al wat, maar we zitten nog ver van het streefsaldo af. Ik weet dat er vorig jaar in het Westland een groot liefdadigheidsdiner is geweest, waar mensen op in konden tekenen.

Ook de spinningmarathon van Harry was ondanks dat er gespind werd toch reuze geslaagd. Ik heb geen wekelijkse verplichtingen bij zo’n donker zweethok, maar als er wat geregeld wordt ben ik wel bereid om mijn record van vorig jaar van vier uur met één uur te vergroten. Ik wil zelfs nog wel mezelf per uur laten sponsoren bij de medewerkers van Interpolis om het zolang vol te houden tot ik niet meer kan.

Verder heb ik er aan gedacht om voor de Chinees te gaan staan en Rennie’s per stuk te verkopen aan de mensen die naar buiten kwamen. Een soort gelijk idee had ik om Norit te verkopen voor de plaatselijke snackbar, die de smaakpolitie de toegang heeft geweigerd. Tandenstokers na het ombeperkt spare-ribs eten en ga zo maar door.

Ook heb ik gedacht om met een kraampje bij de plaatselijke homo-parkeerplaats te gaan staan met tissues en mondwater, leek me een gat in de markt. Ook van die plastic hoezen voor over de bekleding van je auto leken mij nuttige zaken voor de gelegenheid. Kon ik er nog wat gadgets bij verkopen als trekdrop en trekzalf en een gefotoshopte foto met daarop mij en de parkeerplaats bezoekende liefhebber in het café. Daarbij zou ik dan de krant van vandaag duidelijk zichtbaar onder mijn arm hebben. Leek me gemakkelijk voor de verantwoording thuis. Maar dan begin je door te draven en bedenk je dat een andere foto waarschijnlijk veel meer aan sponsorgeld op zal brengen en toen ik dat ging denken vond ik mezelf toch het verkeerde pad opgaan.

Maar wat dan, het houden van slipcursussen voor scootmobile’s, een wasstraat voor rolators en rolstoelen voor als ze door het park zijn gereden. Dit om te voorkomen dat de hondenpoep op het tapijt komt. Tulpenbollen uitspitten en verkopen aan de voedselbank . Illegale bestrijdingsmiddelen verkopen aan volkstuinders met vervelende buren. Het beschikbaar stellen van dat deel van mijn toeslag voor extra declarabele uren dat ik niet gehad heb, voor degene die ze alsnog weet te krijgen. Uitgebloeide vetplanten inleveren bij de frituurvetrecycling en ga zo maar door.

Overal zaten toch wel wat praktische of morele bezwaren aan en al gauw was ik weer terug bij het voorbeeld wat ik aanhaalde van de Westlandse deelnemers. Die hadden niet alleen een liefdadigheidsdiner georganiseerd, maar ook een fietstocht. Voor een behoorlijk inschrijfgeld kon je de route fietsen en voor de pauze plekken hadden ze een aantal tuinbouwschuren geregeld. Daar werd koffie geschonken, ook voor het goede doel. En dat deed mij denken aan de vroegere verzekeraars toertocht. Waar van alle maatschappijen toch gauw zo’n 300 man kwam. Misschien moeten we daar een serieus over gaan denken ergens in het midden van het land.

Het is maar een idee, maar daarnaast schrijf ik me bij deze ook in bij de eerste die een spinning marathon organiseert. Ik ga voor zes uur en als er iemand langer gaat doe ik mee. Voorlopig heb ik mijn brieven maar verstuurd en wacht ik op de reacties en wacht ik op de volgende goede inval. Mocht iemand het idee op de parkeerplaats in tegenstelling tot ondergetekende toch een goed idee vinden dan geef maar een belletje en geef ik de locatie door. De inkoop was ik nog niet mee begonnen. Succes met de trainingen en het winnen van sponsorgeld.