Nog 5 weken

zondag 1 mei 2011

Koninginnenacht erg rustig aan gedaan. Hooguit tot 3 biertjes gekomen. Ik heb mezelf gezworen om voor 3 juni geen ‘gekke’ avondjes meer te houden, maar op zo’n avond als deze ben ik dan toch wel een uitzondering op het marktplein in Harderwijk.

Zaterdagochtend werd ik al vroeg wakker. Toch eigenlijk niet heel veel zin om eruit te gaan om te gaan fietsen, maar ‘duty calls’. Vol tegen de wind in rijd ik via Uddel, Hoog-Soeren, langs Apeldoorn naar de Posbank. Omdat ik geen horloge bij me had en mijn kilometer teller ook verstek liet gaan, had ik geen flauw idee hoe lang ik over de heenweg had gefietst.

Ik word gek onderweg van de vele fietsers!! Over de smalle fietspaden is het bijna onmogelijk om lekker door te trappen. Constant remmen, bellen en weer roepen om slapende fietsers er op te wijzen dat ik hen graag wil passeren. Op de weg fietsen wordt namelijk ook al niet gewaardeerd. Dit keer door de automobilisten. Wij wielrenners hebben het stempel dat we een gevaar op de weg zijn die elke verkeersregel aan de laars lappen. Ergens klopt dat ook wel, maar wat moeten we dan? Er is ook niet echt plek voor ons op de geasfalteerde (fiets)wegen.

En dan nog iets! Waar komen in eens al die wielrenners vandaan? Hele groepen zoemen voorbij. Allemaal uitgelaten vrolijk door het mooie weer. Ja nu wel he!! En waar waren jullie de afgelopen maanden? Toen het koud was, en de wegen bedekt onder sneeuw? Zeker thuis voor de buis. Ik verwacht dus met een beetje respect behandelt te worden op de weg ja, want ook toen fietste ik hier al. Moederziel alleen heb ik mij door de polders heen geworsteld.

Afgelopen week deed ik er ook mijn voordeel mee. Dan merk je dat je de winter flink hebt doorgetraind. Ik heb zojuist de Eyserbosweg opgefietst en terwijl ik boven aan het kruispunt stond dacht ik: Nog een keer!! Zo vaak ben ik hier niet. Dus ik me weer naar beneden laten glijden, om vervolgens om te keren en opnieuw aan te zetten. Op dat moment komen er twee stoere knapen achter mij fietsen met allebei veel te dure Cervelo fietsen. Ook hoor dat de een iets te hard tegen de ander cynisch zegt: poeh poeh, flinke jongen zeg, nog een keer naar boven. Ha! Dus zij doen wat minderwaardig over mij? Ik voel dat ze in mijn wiel gaan zetten en vlak voor het bos had ik genoeg van ze. Even doorschakelen, op de pedalen en versnellen maar. Nergens meer te bekennen die twee. Ik voelde me voor heel even Michael Boogert. Dit was ook zijn aanvalsplan geweest, op zijn favoriete klim. Inderdaad, de training in de winter heeft me goed gedaan. Een minuut later kom ik de jongens weer tegen. Allebei compleet buiten adem. Alleen een paar vragende ogen: Dit heb jij vaker gedaan zeker? De ander steekt nog even zijn duim op. Wat een lekker gevoel!

Ook herken ik een aantal fietsers uit de omgeving die ik de afgelopen maanden WEL tegen kwam. Toen nog dik bepakt me handschoenen, overschoenen, en mutsen. Nu…in Alpe d’HuZes tenues van 2010. Kijk! Dat zijn m’n broeders. Die ook de winter hebben doorgebuffeld. Ik kan het niet laten om ze gedag te zeggen, ook al kunnen ze aan mij nog geen AD6’er herkennen. Ik krijg de kleding over 3 weken.

9 juni nadert. Ik wordt echt al zenuwachtig. Voor me gevoel heb ik een bere-conditie, maar voor 6x alpe d’huzes? Volgens Coen van Veenendaal kun je dat ook niet trainen. Pijn doet het toch wel. Ik zou nog graag een keer 200+ km maken of een keer 8uur op de fiets zitten. Gewoon voor het gevoel, om te voelen hoe het lichaam daarop reageert. Ik ben bang dat ik daar de komende weken geen tijd meer voor heb. Volgende week weer naar de Ardennen voor een laatste team klimtraining. Het trainingsweekend kan ik er helaas niet bij zijn.

Ik maak mij op voor een laatste trainingsmaand!

Erik