Langs "Wind"molens

dinsdag 5 april 2011 14:36

Afgelopen vrijdag mijn duur-training hervat na de klimtraining in Berg-en-Dal. Door de week nog wel tijd gehad voor wat krachttraining en een uurtje spinnen, maar van een echte productieve week was er geen sprake. Helaas liet het werk dat niet helemaal toe.

Dus vandaar vrijdag op de fiets. Waar ik normaal de zuidoostelijke richting op fiets, de Veluwe over, ben ik nu vanaf Harderwijk direct de Flevopolder in gedoken. Daar ga je in principe niet voor je plezier doorheen fietsen. Het enige wat je namelijk tegenkomt zijn windmolens, vlakke polders en kaarsrechte wegen. Omdat er afgelopen vrijdag een behoorlijke wind stond leek het mij een goede training om daar eens lekker tegen in te gaan beuken. Ik ben dan ook richting Lelystad gefietst om vervolgens (de beruchte) vogelweg op te fietsen. Als je wel eens Wegmisbruikers kijkt zal er misschien nu een lampje gaan branden. Een kaarsrechte weg van pakweg 25km waar eigenlijk iedere automobilist veel en veel te hard rijd. Maar daar nodigt de weg ook toe uit. Gelukkig zit het fietspad ruim naast de weg. De stand van de windmolens waarschuwde mij al dat ik ook echt de volledige 25km de wind pal in het gezicht zou krijgen. Dat heb ik geweten ook! Met een lekker zwaar verzet ben ik daar flink tegen in gaan beuken. Alsof je de Alpe d’Huez op fietst. Tenminste, dat stel ik me zo voor…

De weg eindigt in na Almere Hout en naast Almere Haven aan het Gooi meer. Voor het eerst moet ik weer een 90 graden bocht maken. Zodra de wind even niet meer in mijn ogen blaast en in mijn oren fluit neem ik de schade op. Me kop vol met vliegjes en behoorlijk uitgeput inmiddels. Het gooimeer bevestigd nog eens dat er inderdaad veel wind staat. De witte kopje op de golven zorgen er voor dat ik tevreden terugkijk op de lekkere training. Maar we zijn er nog niet! Iets verder op zie ik de Stichtsebrug. Oftewel de A27 die de Flevopolder met het Gooi verbindt. Deze lange (en vrij hoge) brug nodigt toch echt uit om ‘befietst’ te worden. Dat doe ik dan ook, 3 keer. Tja…1 keer schiet natuurlijk niet op. (Eigenlijk had ik het 6 keer moeten doen he). Het laatste deel van de training is ontspannen, of om in vaktermen te blijven een intensieve (D1) duurtraining. Met de wind mee langs de Eemhof, de sluis over richting Nijkerk en via de stranden Nulde en Horst weer naar huis. Lekker de beentjes rond laten gaan.
Voldaan kom ik thuis en na een lekker bord spagetti en een warme douche ben ik weer helemaal in orde.

Op zaterdag volgt er een volgende uitputtingslag. Maar van een andere orde. Ik heb namelijk een vrijgezellenfeest van een van m’n beste vrienden. Je weet hoe dat gaat. Een prachtige dag! De (conditionele) schade? Die moet nog blijken! Komend weekend staat de training in Elten (Duitsland) op het programma. In de tussentijd doe ik nog wat aan spinning en wat rustige fietstraining om voldoende te herstellen van het weekend ;-)

Erik