Twijfels bij de voorbereiding

Met nog minder als 60 dagen te gaan, zit ik in de vlakke stukken van de uitzending van de Ronde van Vlaanderen plan de campagne te maken. In tegenstelling tot de winter van 2009 was het met het fietsen in 2010 droevig gesteld. Dat in combinatie met het vervroegen van het tijdstip van de laatste beklimming en de aanpassing van het parcours maakt het het minder vanzelfsprekend om in juni weer zesmaal naar boven te rijden. Hoewel de lengte met de start vanaf de parkeerplaats en de finish door het tunneltje op de berg in kilometers amper naam mag hebben zijn het wel weer extra kilometers omhoog.

Zou het dan toch zo zijn dat de mensen met de Bambix voorbereiding, spinnend in de sportschool of op de tacx zittend voor het nachtkastje ditmaal in het voordeel zijn. Hoewel ik het van niemand gehoord heb zou het ook nog zo kunnen zijn dat mensen naar het zuiden, naar Spanje of Mallorca zijn afgereisd om daar bij Fred Rompelberg te trainen. Hoewel ik het niet door de Web trainer laat controleren zal mijn conditie nog beduidend minder zijn als vorig jaar. Het wordt niet geregistreerd, maar het gevoel zegt genoeg.

Voor goede vrijdag waren de plannen gemaakt om ook naar het zuiden af te reizen. Hoewel de combinatie voor het thuisfront aantrekkelijk was, wij fietsen en de partners aan de rol in Maastricht was de belangstelling magertjes. Waarschijnlijk heeft het voorspelde hondenweer daar een rol bij gespeeld. De afspraak was 11.00 uur in Geulen, dit tijdstip ook vanwege de familiaire acceptatie. In de voorbereiding was het allemaal nog een beetje spannend vanwege materiaal pech, maar om 10.45 uur waren we bij de kerk van Geulen, tenminste twee van de drie deelnemer namelijk Toine en ondergetekende. Henk liet nog even op zich wachten, stonden wij opgetuigd, popelend om de mergelland route op te draaien.

Hoewel de voorspellingen van het KNMI in eerste instantie zeer verontrustend waren en een dag soppen en afzien in het vooruitzicht stelde werden later in de week de verwachtingen wat beter. Het was droog en regelmatig was het zonnetje te zien, en zo hebben we eigenlijk bij prachtig weer alle beklimmingen van enige importantie bedwongen, waarbij we aan mijn webloggende collega Toine allerlei waarschuwingen gaven waar het steil was en of steil werd. Er zijn dan mensen die de internet pagina erbij noemen zodat je op kan zoeken of het echt omhaag gaat. In ons geval is dat niet nodig, want de Keutenberg en de Eijserbosweg  kent iedereen. Ondanks onze opmerkingen ging Toine ons met redelijk gemak voor.

Al met al een lekker dagje, ondanks de lekke band van Henk, waarbij gelijk zijn hele achterwiel is schoon geworden en een beetje verschil in kilometers tussen de papieren en de werkelijke versie van de route. Hierdoor lag het tijdstip van terugkomst wat later als gepland. Dit laatste was overigens alleen een probleem voor het thuisfront dat langer op ons heeft moeten wachten dan wij hadden aangekondigd.

En ondanks de verontrustende constateringen aan het begin van deze weblog voor wat betreft de voorbereidingen denk ik dat het lot ons toch wel goed gezind is. Als we alleen al kijken naar het weer en het feit dat tien minuten nadat we in de auto stapte er een enorme hoosbui losbarste, dan zal het wel loslopen de 3^e juni, daar ga ik dan maar vanuit.