Het onderscheidend vermogen is nog niet opgelost.

Hoewel de suggesties op mijn vorige weblog binnen stromen zit de gouden tip er niet bij. Er wordt wel gereageerd met de mededeling dat ieder beetje weerstand te veel is. Graag zou ik dit toch willen afschilderen als Berg en Dal mentaliteit. Werd voorheen gerefereerd aan een bekend papmerk, nu wil ik het toch maar op deze manier stellen.  Berg en Dal was bedoeld om mensen te laten voelen hoe het is om eens aan je stuur te moeten trekken, maar heeft niets met het klimmen van 3 juni te maken. De helling van Berg en Dal kan haast niet pijn gedaan hebben. Ieder beetje weerstand is te veel staat ook haaks op de gedachte van Alpe d’Huzes, belangeloos afzien voor het goede doel.

De gouden tip zit er zoals gezegd nog niet bij. Allemaal wel goede ideeën maar praktisch gezien heeft het allemaal zijn beperkingen. Het klepperen was volgens een lezer nadelig voor de spaken. Hij stelde voor om een sliert “pas getrouwd”  blikjes achter de fiets te hangen.  Goed idee, maar om op 3 juni om de haverklap het touwtje tussen je tandwiel uit te pulken is niet zo aantrekkelijk.

Een ander goed idee was afgekeken van het ski schans springen waar de Zwitswers altijd met enorme koebellen staan te rammelen. Bij het klimmen zou dat voor team Alpe d’Achmea gepaard gaan met een eentonig bim-bam. Duidelijk voor de supporters maar aan het eind van de dag kunnen alle deelnemers naar Schonenberg hoortoestellen.  Ook zouden er ergonomische riemen aan de bellen gemaakt moeten worden, want zo’n brede leren band in je nek lijkt me niet lekker zitten.

Volgende suggestie was een kwast die over het wiel liep en waar verf op druppelde. Daardoor trok je een spoor van Interpolis groene verf en was iedereen te traceren. De eerste beklimming is het allemaal nog wel wel na te tellen, maar om zes uur ’s avonds wordt het onbegonnen werk.

Spandoeken met “hier fiets ik” leuk maar niet gemakkelijk in de afdaling. Je haar in tour de France geel verven, prima, maar bij sommige deelnemers: “Welk haar”? En wat doen we met onze mooie helm? Het blijft dus nog bij suggesties die praktisch gezien geen hout snijden. Ik waardeer het meedenken, maar graag nog wat voorstellen.

Leuk ook dat onze coach nu ook bekendheid heeft in Zweden, volgens mij heeft er in Nederland nog niemand zo enthousiast voor hem geapplaudisseerd. Dan ga ik nu vanwege het mooie weer maar een stukje fietsen. Iedere leeftijdsfase van de kinderen heeft zijn voor en nadelen. Deze keer profiteer ik van het feit dat ik de verzekeringspremie voor de scooter van de dochter heb betaald. Hoewel ze nog wat kan leren van Joop Zijlaard houdt ze de snelheid keurig op 33 km/h als ik haar vraag om het rondje voor me te rijden. Ook is dat wel goed voor mij ego als ik hoor als ik thuiskom dat ik best wel hard fiets.  Daarna volgt meestal de discussie over de benzine. Meestal betaal ik die maar, want tenslotte heb ik het grootste deel er van ingeademd.