De Dutch Mountains,

Het doel van de missie, de Mergellandroute. Lengte…., daarover zo dadelijk meer. In totaal 17 Nederlandse reuzen met in totaal een klim traject van ongeveer 23 kilometer met daaronder de huiveringwekkende namen van de Keutenberg, de Eyserbosweg en Camerig.

Daar stonden we dan vrijdag ochtend op een winderige heuvel in Geulen. We waren niet vroeg, tenslotte is het een vrije dag en de beide medefietsers hadden hun echtgenotes mee genomen voor een bezoekje aan Maastricht, wat de opgelopen schade daarvan is is mij niet bekend. Half twaalf, een prettig zonnetje. Fietsen uit de auto, tellers op nul en gaan met die banaan.

Na een kilometer of 15 een T-splitsing, geen bordjes meer, de vertwijfeling slaat toe, bordje gemist? Na het raadplegen van de papieren route beschrijving kiezen we een richting. Na een kilometer, weer vertwijfeling, toch de andere kant op? Nog eens kijken tsja, de ander kant op dan maar.  Weer een paar kilometer, een keer links af en ……. hé, hier zijn we toch al eerder geweest? We zijn een rondje gefietst en zitten weer op de route, die volgen dan maar en nu goed op de bordjes letten, ja hoor een paar honderd meter voor de T-splitsing een bordje gemist.Na een lekke band van Henk en 40 kilometer op de teller is het tijd voor de inwendige mens.

In een café schuiven we aan voor een lekker stuk vlaai. Dat doet een mens goed, verder gaat het weer. Tot nu toe vielen de hellingen mee maar nu volgen ze elkaar in rap tempo op. We maken kennis met de helling bij Camerig, een helling met een lengte van 3,6 kilometer en een gemiddeld stijgingspercentage van 7%, ja ja en dat in Nederland. Hij gaat eigenlijk best lekker, laag verzet en blijven draaien is het devies. Boven gekomen een fraai uitzicht, on-Nederlands.Er volgen er nog een paar, onder andere de Eyserbosweg. Vooraf word ik gewaarschuwd door de collega’s. In het bos gaat het de hoek om en dan steil omhoog….. ze hebben weer gelijk.

Weer verder. Een korte pitstop om water te tanken en een telefoontje naar de partners dat we verwachten over een uur in Geulen te zijn, ik heb zo mijn twijfels of we dat halen maar de beide collega’s zijn zeker dat het niet ver meer is. Weer een waarschuwing, de Keutenberg komt er aan, van een afstand is de weg te zien. Ik vraag vertwijfeld of we daar omhoog moeten, ja is het antwoord. Het ziet er afschrikwekkend uit. Gang maken word me gezegd. Ik doe mijn best, daar is de voet van de berg met een bord……22%. Die 22% is maar een meter of 10 maar je staat dan dus gelijk stil. De weg vervolgt dan met een stijging van “slechts” 17%. Het piept en kraakt maar ik kom boven, tijdens de klim passeer ik op mijn teller het 100 km punt. De lucht betrekt, er vallen wat druppels en het dreigt echt te gaan regenen maar plotseling stopt het toch weer.

Verder gaat het weer, Valkenburg door en vervolgens weer een klein weggetje op waar ze ook weer een helling gevonden hebben. De tijd tikt door, het afgesproken tijdstip met de partners is inmiddels ruim verstreken. Vertwijfeld word er door de partners gebeld waar we blijven, even nog…Na 7,5 uur fietsen inclusief stop en met 140 kilometer op de teller draaien we Geulen weer in. We verbazen ons over de tegenvallende gemiddelde snelheid maar realiseren ons dat de klimmen en de harde wind dramatisch zijn geweest voor de snelheid. Bovendien hebben we een kilometer of 15 meer gefietst dan we verwacht hadden. Snel de fietsen in de auto en terug naar huis, kort daarna breekt er een flinke bui los.

Volgende week gaan we met het team de helling bij Camerig bestormen, niet om de teamgenoten te demotiveren…….. maar Berg en dal was daarbij vergeleken kinderspel.

Toine