Wat er zoal ontluikt in het voorjaar

Nu kunnen de schaatsen echt in het vet, de winter is voorbij en Barend heeft de Clinic gegeven. Nieuw kettinkje zodat het zand en het zout in het vet van de oude ketting wordt weggegooid. De blokjes vervangen, een nieuw stuurlint en een bandje achter en er kan getraind worden. Ik heb zelfs na al die jaren een heuse bel op de fiets laten monteren nadat ik enkele malen via de stoeprand of de berm enige ruim baan makende bejaarden moest ontwijken. Natuurlijk wel netjes gebleven, zoals het hoort.

Alles ontluikt weer voor ons fietsers, de eerste hopen dampende paardenvijg op het fietspad zijn alweer aangebracht. Een beetje weinig structuur omdat de paarden opeens weer wat meer beweging kregen dan ze deze winter gewend waren. Maar nog juist stevig genoeg om behoorlijk te spetteren als je voorganger er door rijdt. Een beetje opletten dan als je droge lippen hebt of je reepje naar binnen werkt.

Ook de honden hebben de hele winter getraind en door een klein aanbod aan fietsers denken de baasjes dat hij nu echt goed luistert. Dus kunnen ze nu wel los lopen op het fietspad. Mijn aandacht is over het algemeen groter als die van de honden. Ook neem ik al, ondanks dat het nog niet warm is een energiedrankje mee. Vorig jaar heb ik het al eens opgemerkt, als een hond naar je benen hapt, werkt het het best om hem nat te spuiten met je bidon. Voor de baas doe ik er dan een stevig klevend energie drankje in zodat de hond zonder bad als levende suikerspin door het leven kan.

Een nader ongemak wat ik in deze tijd van het jaar op Gods wegen tegen kom is het glaswerk dat door de jeugd in het weekend in zoveel mogelijk stukken kapot wordt gesmeten op de stoep of op het fietspad. Dat naast de steentjes die al dan niet gestrooid tegen de gladheid naar boven spoelen zodat een reserve bandje geen overbodige luxe is. Het zout is inmiddels wel opgelost, dus er is niets wat een gedegen training in de weg staat.

Daar komt bij dat de maand april de maand van de Vlaamse klassiekers is. Iedere zondag en iedere woensdag kun je de kunst afkijken op televisie. Onderga de heroïek van het Belgische wielrennen. Zeg nou zelf als je de oude Kwaremond of de muur van Geraardsbergen of van Houy op kunt fietsen dan klinkt dat beter als de Brienenoordbrug. De Waalse pijl klinkt toch beter als de ronde van het groene hart. Een kasseien strook, wat eigenlijk een landbouwweg met een hele slechte bestrating is, wordt één keer per jaar vol in de belangstelling gezet om daarna de rest van het jaar verder te verzakken.

Via de radio wordt op radio twee de actie onder de aandacht gebracht. Bij knooppunt Kranenbarg  wordt een nieuw team geformeerd met bekende dames. Hadden we al de toezegging dat Erica Terpstra dit jaar kwam en dat ook Betty weer van de partij zou zijn. Inmiddels is ook zeker dat Carolien Tensen en Helga de Leur (voor het weer) mee fietsen. En wie weet wie daar nog allemaal bijkomen.

Bij mij thuis hangt de poster voor het raam en de teller telt gestaag het aantal dagen af. Ook voor ons fietsers wordt het tijd om te bepalen waar we staan en hoeveel er nog bij moet groeien. Ik deel de hoop van Ad dat het beter weer is als vorig jaar, al is het maar droger. Vorig jaar was het zo nat dat ik zelfs het gevoel had dat mijn fiets gekrompen was. Ik verheug me er op om iedereen weer bij elkaar te zien en dat we allemaal bij Marco in het wiel naar boven rijden. Volgens mij is hij de enige die er dit jaar al een beklimming op heeft zitten. Laten we veel kilometers in de voorbereiding maken, des te veiliger is het straks op de berg en des te beter de prestatie.