Stokje gevangen

Ik zag hem niet komen maar heb hem toch gevangen…. Het stokje dus!
Ergens in september kwam er plotseling een mailwisseling in CC voorbij tussen Leo en Hans. Hans verteld Leo hierin dat hij het stokje voor de weblog aan mij overgedragen heeft….. hij is echter een klein detail vergeten…… mij te vragen! Na enkele geruststellende woorden van Leo en Hans dat ik dat best kan heb ik het stokje dan toch maar opgevangen en zie hier, mijn eerste bijdrage!

Waar moet je het dan over hebben zo’n eerste keer? Wat weet ik eigenlijk van de Alpe d’Huez? De eerste woorden die me te binnen schieten: Hoog, steil, bochten en natuurlijk de Tour de France.

Tour de France, dat doet me terug denken aan “vroeger”. Verschillende keren zag ik de Tour de France en ook enkele keren op de Alpe d’Huez. De eerste kennismaking met de Tour de France zal ergens midden jaren zeventig geweest zijn. Samen met pa en ma en zus op vakantie in Frankrijk. Op een dag maken wij een rondrit met de auto door het fraaie Alpen landschap. Vlak bij de voet van de Alpe d’Huez maakt de Gendarmerie plots een einde aan de vrolijke rondrit, de weg is afgesloten. Al snel weet pa de reden hiervan, de Tour de France komt er langs. Snel allemaal uit de auto en we stellen ons op langs de weg. Na genoten te hebben van de Michelin mannetjes op motoren komt na een tijdje een klein mannetje in een trui met rode bolletjes voorbij rijden op een racefiets. En, ongeveer 15 minuten later, nog een hele grote groep. Ze moesten de Alpe d’Huez nog op. Dat kleine mannetje met de trui met rode bolletjes bleek uiteindelijk als eerste boven gekomen te zijn…….

…….. Het grote nieuws kwam echter pas de volgende dag. Bij de doping controle bleek het mannetje met de trui met de rode bolletjes te rommelen met een condoom met urine (waarschijnlijk niet zijn eigen……..) Hij moest de tour gelijk verlaten! Vraag voor de kenners……. Wie was dit?

Als ik mij goed herinner bezocht ik een jaar later met mijn vader “bewust” de Tour de France op de Alpe d’Huez. ‘s Ochtends vroeg vertrokken we voorzien van stokbrood, koffie en fris van de camping naar de Alpe. Ergens beneden werd de auto geparkeerd en er volgde een wandeling te voet naar boven. Volgens mij kwamen we net voorbij bocht 21 waar we op een muurtje plaats namen. De grote mannen trokken aan ons voorbij, waaronder de legendarische Bernard Hinault.

Vele jaren later was ik nog eens op de Alpe d’Huez tijdens de Tour. Ergens begin jaren negentig toerde ik met een vriend in een Ford Fiesta door Frankrijk. Één van de doelen was het bezoeken van de Tour en dan wel op de Alpe d’Huez. Het waren de jaren van Gert Jan Teunissen en Steven Rooks. Dagen voor aankomst van de Tour streken wij al neer op een camping in Bourg d’Oisans. Eerst maar eens de berg met de auto verkent. Jeetje, wat een klim! Op de dag van de tour beklommen wij te voet de berg, dit keer kwamen we ergens in de buurt van bocht 14 terecht.

In al die jaren heb ik nooit kunnen bevroeden dat ik zelf ooit nog eens die berg op zou gaan fietsen …. en dan hopelijk ook nog meer dan één keer!

Toine

Ps. Voor de kenners, die man met de trui met de rode bolletjes, dat was de Belg Michel Pollentier.