Al zenuwachtig? Nee, hoor......

Vandaag staat er 180D1 op het programma, oftewel 3 uur rijden met een hartritme van tussen de 75% en 85% van het omslagpunt. Maar wat een kolere-weer buiten: de hele dag regen en nog eens regen en een temperatuur van 10 graden C.... De Tacx staat nog boven op zolder stof te verzamelen, want de laatste weken was het uitstekend fietsweer. Nu dus in dubio: toch de regen en kou trotseren of even snel achterwieltje wisselen, de fiets naar boven tillen en weer 3 uur naar buiten kijken....  Ik ben er nog niet uit.

D-day begint nu toch wel aardig dichtbij te komen. Vanaf augustus vorig jaar leek 3 juni 2010 nog lekker ver weg, maar dat is ineens anders geworden. Ik weet niet hoe het komt, maar er gaat geen dag voorbij of je hoort in de media weer over Alpe d'HuZes. Je kunt geen blog meer lezen of je komt de term AD6 tegen. Wist eerst niet eens wat dat was, maar ben er nu toch achter.... Ook allerlei activiteiten van de diverse deelnemers zijn in het nieuws. Zelfs in ons plaatselijke leugenaartje het AD verschijnen artikelen over de sponsorrit der sponsorritten. Kortom er is geen ontkomen meer aan, je staat er mee op en gaat er mee naar bed. Is dat erg dan? Nou, natuurlijk niet om degenen die nog geen geld hebben overgemaakt alsnog over de streep te trekken, maar voor de interne gemoedsrust helpt het niet echt. 

Het fietsen -om het maar weer eens over iets anders te hebben- gaat lekker. Zolang het vlak blijft kan ik gelukkig met de "besten" meekomen, enig kopwerk lukt dan ook nog wel. Maar loopt het wegdek voor me iets op dan slaat de zwaartekracht toe. Hoe moet dat dan op 3 juni, zie ik jullie denken. Nou, zoals dat zo mooi heet, "opgeven is geen optie". In de praktijk betekent dat dat de vaart er direct uit is, het lichtste verzet (voor de kenners: voor 30 en achter 27) erop gaat en ik er eens voor ga zitten. Tijdens de trainingsrit op zaterdag in de Ardennen blijkt het dan toch nog te lukken ook. Weliswaar geen toptijden, maar dat wordt in de afdaling weer een beetje goed gemaakt. Op vrijdag al naar een hotelletje aan de Bruggeleen in Stein gereden. Overigens een aanrader: vriendelijke uitbaters, goed eten en de bedden zijn ook goed (zie www.tilmansenclaassen.com). De zaterdagochtend vanuit Stein binnendoor onder begeleiding van twee motoren naar de startplaats La Gleize in België, een deelgemeente van het welbekende Stoumont. 

Onze onvolprezen coach Ad had een mooi parcours van ongeveer 17 km uitgezet. We starten in La Gleize, dan via La Gleize en de Werimont langs de gehuchten Roanne, Heilrimont, Ruy en Andimont. Vervolgens via le Rosier naar de top en dan de afdaling langs Cour en Borgoumont om vervolgens weer in La Gleize aan te komen. Volgens de kenners staan 3 van deze rondjes ongeveer gelijk met 1 keer de berg op in Huez. We waren met een leuk clubje van 13 renners en zijn omstreeks 10:00 gestart. Ook hadden we de beschikking over twee motards, waaronder Nick Tilmans: dat was luxe. Bij elke bocht stonden ze je op te wachten en de goede richting op te wijzen. Klasse! Het lukte mij om die zaterdag 3 keer het rondje te maken en dat viel niet tegen. Toch wat extra vertrouwen gekregen dat het wel te doen is..... Dat is natuurlijk nog lang niet de 3 keer de Alpe op, maar het begin is er. Nadat iedereen zijn rondjes had gereden, hebben we op een zonovergoten terras midden in La Gleize nog onze koolhydraten binnen gekregen met o.a. gezinsborden spaghetti bolognese. Al met al een mooie training!

Zaterdag weer overnacht in Stein en de volgende morgen weer vroeg op om de training in Slenaeken te rijden met WebTrainer. Dat viel natuurlijk ook weer niet mee, maar het weer zat mee en gelukkig was ik niet de enige die dag. Rijdend naar Slenaeken, kwam ik al de 8000 renners tegen die bezig waren met tourrit Klimmen-Banneux-Klimmen. Waar halen ze ze allemaal vandaan? Alsof ineens iedereen aan het fietsen is. Onderweg kwamen we nog de Baraque Michel (674 m) tegen op weg naar het op een na hoogste ski(!)-gebied van België. Deze klim is met 13,5 km en een gemiddeld stijgingspercentage van 3,3% de langste klim van het land, zie het bijgaande plaatje. In de loop van de middag weer naar Holland gereden en daar nog gezien dat Aleksandr Vinokoerov op glorieuze wijze Luik-Bastenaken-Luik wint. Wie had dat een paar jaar geleden gedacht..... Laten we deze mooie sport gezond houden zonder extra middeltjes....

A.s woensdag 5 mei gaan we weer op pad en nu naar Duitsland: je komt nog eens ergens als je gaat fietsen.... Met een grote groep gaan we het gehucht Schanze bij Winterberg onveilig maken. Het schijnt daar meer een MTB-oord te zijn, dus heuveltjes zat zie (www.bike-arena.de).  We zullen wel zien. Ik kijk er weer naar uit! 

Marco.